İNsülin Bir Hücrenin Glikozu Kanından Nasıl Alar?

Biyolojik Sinyaller

Bizim çevremizdeki sinyalleri alıp hareket ettiğimiz gibi, hücrelerimiz de çevrelerinden, bedenlerimizden gelen sinyalleri alıyor ve bunlara tepki gösteriyor. Bu, hücreleri canlı tutan ve işlev gören gerekli biyolojik bir olaydır. İnsülin pankreasımız tarafından salınan ve belirli oranlarda glikoz almayı, kullanmayı ve depolamayı teşvik eden belirli bir şekilde hücreleri işaret eden bir hormondur.

İnsülininin İşlevi

Gıdaları aldıktan sonra, yemek bozulur ve sindirilir. Sonuç olarak, glikoz kan dolaşımınıza salınır. Kandaki yüksek glukoz konsantrasyonları insülini serbest bırakmak için pankreasın beta hücreleri için bir sinyaldir. Bu hormon, koruyucu hücre membranlarının kilidini açmak ve enerji için kullanılacak hücreye glikoz geçişini sağlamak için bir anahtar gibi çalışır.

İnsülin Mekanizması

İnsülin, kan içindeki glikoz konsantrasyonunu azaltmak ve membranlarında bulunan özel alıcılara bağlanarak hücrelere taşınmasını kolaylaştırmak için çalışır. Glikoz alımı için insülin gerektirmeyen beyin ve karaciğer gibi bazı dokular olmasına rağmen, hücrelerimizin çoğu olmadan bu kan glikozuna erişemezler. Glikoz, tüm hücrelerin enerji kaynağıdır ve hayatta kalmaları için gereklidir.

İnsülin sinyal verme yolu, hücre zarı dışına yerleştirilmiş iki reseptör alt birimi ve zardan nüfuz eden iki altbirimden oluşan bir insülin reseptörü içerir. Bu altbirimler kimyasal olarak birbirine yapıştırılmıştır. Ekstraselüler (hücre dışı) altbirimler insülin için bir bağlanma yeri içerir. İnsülin hücre dışı alt birimlerine bağlandığında, bağlı altbirimlerden hücreye geçen bir kimyasal reaksiyonu aktive eder. Bu mekanizma hücredeki proteinlere kimyasal sinyaller gönderir ve aktivitelerini değiştirmelerine neden olur, bu da glikoz taşıyıcılarının hücre zarı üzerindeki hareketini başlatır.

Glikoz taşıyıcıları, glukozu hücre zarından kana ve hücrenin içine aktarmak için kullanılan hücrelerin metodudur. Glikoz taşıyıcılar, hücrelerin sitoplazması içerisinde veziküller olarak adlandırılan organeller içerisinde bulunurlar. Bununla birlikte, glukozu aktivasyon olmaksızın insülin ile nakletmek için faydasızdırlar. İnsülinin hücreye bağlanması, veziküllerin hücre zarıya hızlı bir şekilde hareket ettirilmesine yol açar, burada onunla kaynaşırlar ve glikoz taşıyıcıları yerleştirirler. Bu, hücrenin kandan glikoz transferine kendisini açma yeteneği kazandırır. Kan glikoz seviyeleri düştüğünde, insülin hücre reseptörlerine bağlanmayı bırakır ve glikoz taşıyıcıları hücrenin sitoplazmasına geri taşınır.